Dit onderdeel van het Europese recht bestaat uit recht dat is afgeleid van de Europese verdragen; van het primaire gemeenschapsrecht dus. Terwijl het primaire gemeenschapsrecht tot stand komt door de lidstaten van de Europese Unie - zij sluiten immers de Europese verdragen - bestaat het secundaire gemeenschapsrecht uit regels die de instellingen en organen van de Europese Unie zelf creëren.
De belangrijkste onderdelen van het secundaire gemeenschapsrecht zijn de besluiten via artikelen 290 en 291 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VwEU) staan opgesomd.
die door de Europese Commissie, de Raad van Ministers en het Europees Parlement worden vastgesteld en uitgebracht.
Daarnaast behoren tot het secundaire recht ook besluiten die het interne functioneren van de instellingen van de EU regelen, zoals huishoudelijke reglementen of afspraken tussen de instellingen.
Het secundaire gemeenschapsrecht komt geleidelijk tot stand en ontwikkelt zich steeds verder. Het is het recht dat door de Europese Unie opgelegd wordt aan de lidstaten. Door de uitvaardiging ervan wordt de Europese rechtsorde in de loop der tijd uitgebreid.1
Het secundaire recht wordt gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie.
De Bibliotheek Rechtsgeleerdheid heeft een papieren abonnement gehad van 1952 - 1999 (te vinden in het Europees Documentatie Centrum).
Via EUR-Lex vindt u elektronische versies van alle publicatiebladen sinds de allereerste uitgave.
Voor het vinden van wetgeving via Internet is EUR-Lex een belangrijke bron. Via deze databank zijn de teksten van richtlijnen, verordeningen etc. op te zoeken.
Via EUR-Lex is het mogelijk
wijzigingen/errata.
Naast de teksten wordt bij de documenten onder de diverse tabbladen informatie gegeven over wijzigingen, relaties met andere documenten en nationale omzettingsmaatregelen.
